Fi Tarihinden Aşırılanlar Üzerine Şiiri ...

geçmişin izleri öyle net yansıtılmış ki usta kalemce..Mayınlı toprakların ürkütücü görüntüsü geldi gözlerimin önüne ve duruşma salonlarında mubaşirin seslenişini duydum sanki.
Yaşamış değildim belki ama yabancılık çekmedi gözlerim görüntüler değişmedi sanki.
Dünlere sıtına dayayıp bugünlere seslenen şairin muhteşem sesini özlemişim belli..
Kutluyorum sonsuz.. saygı ve sevgi ile..

Yine güzel bir şiir. . Kendi kendinle dertleşir gibi.
Yaşam bir maskeli balo aslında. Herkesin yüzünde bir maske. Kimi acısını saklar;
'Gülümseme deliği büyük bir maskeydim ben '
diyen şiir gibi.Kimi de ruhunu.
Hayat kah düşerek ,kah ayağa kalkarak yaşanır gider. Yıllar devrilirken birbiri arkasına ,hele sevdiklerimiz de gidiyorsa zamanlı zamansız,dilimize dolanır olur teneşir.
Maskeli bir dünyada ,maskesiz bir şiir okudum. Kutluyorum şiiri ve değerli arkadaşımı. Saygımla.

= Eskitilmiş denizlerin birinde dünyaya getirildim =
***
= Derken avcı düğümlerinin imlaları karıştı parmaklarımın arasında =
***

Sevgili Dost şair, Fi tarihinden dediğiniz anılar düşündürdü beni. Hata biraz da gülümsetti!.. Kimin çetele koymadığı bir tarih vardır yaşamında? Kimin doğruyu söyleyeceğine dair yemin etmediği bir zaman!.. Yukarıda belirlediğim imgelere yeterinden çok anlam yükledim. Ancak nasıl bir anlamda kullanıldığına karar veremedim. Belki şiirin atmosferinde bir renk, belki çözülmeyen bir kördüğüm, belki esintinin bir ucunda yaşanan fırtına...

Şiirin geçmişe dönük yüzü, insanın geleceğini değil geçmişini biliyor olması gerçekçiliği ve her insanın öykülerindeki benzerliği bir iletişim noktası bulup bağlantı kurabiliyor; bir dostun elinden tutup onu geçmişi düşünmeye götürebiliyor. Geçmişte zaman... anımsanan güzel duygular, aynalarda yansıtılan... Sonsuz sevgilerimle, paylaşım için teşekkürler.

Maskesiz gülümsetti bu tatlı anlatım, güzel şiir beni.Ortak bir şeyler aradım geçmişimden..Yoktu. neden bu kadar kendime yakın buluşum diye düşündüm. Olsa olsa dilinden diye karar verdim sonunda. Çok akıcı, doğal, ustaca. Çok akılcı ve ince espriler gizlenmiş dizelere. O yüzden seçkin, o yüzden
ayırt ediliyor diğerlerinden diyorum.Hepsi çok iyi, çok hoş da, şu teneşiri fazla düşünmesek diyorum. İçim daralıyor aklıma düştükçe. Ömrümün son yıllarında öyle içli dışlı oldum ki onunla. Artık yüzünü görmek istemiyorum vallahi... ' Sanki bana soran varmış gibi...'

Kutluyorum öğretmenim. Gecenin bu saatinde okumaya değdi doğrusu.Sevgiyle...

ÜSTADIM ÇOK TEŞEKKÜRLER

İnanır mısınız bir kaç defa
güldüm, çünkü manaları fazla
gizlememişsiniz, şiir istediğim
gibi olmuş, Ayıp olur diye gizlenen
zahir mana bile anlşılıyor, tabi
burada da yine harika bir ustalık
var. Eh ne de olsa insanız; hatalarımız da
olacaktır. Sonra çocukluğumuzda akıl ve
tecrübelerin layıkıyla gelişmediği
zamanlarda hatalar olur ve olacaktır.
Ama ne yazık ki, bu hatalar hatalarla
giderilmeye çalışılmıştır. Çünkü metotlar
çok eskidir. Daha sonra asrımızın harika
olan Âkil insanları, bu metodu değiştirmesine
rağmen kimse dinlememiş, hatta mukaddes tedrisatı da
iptal etmişlerdir. Mesela şimdi ÖMER ÇELAKIL isimli
bir genç o zatın eserlerinden istifade ederek
dikkatleri üzerine çekmeye çalışmaktadır.

Efendim şiir güzeldir şair de güzeldir.
SAYGIYLA SELAM EDERİM.

Şiir çok çok değerli anlatımın kaleminden çıkmış...Mükemmeldi...Kutlarım üstadım, saygılarımla...

cnm kardeşim mükemmel bir şiir....10 puan ile taçlandırdım...antolojide 10'un üzerinde puanlama yok ki
senden bu şekilde kaliteli...anlamlı....düzeyli bir şiir beklenirdi...sevgimle

Beğeni ile okuduğum harika bir şiir yüreğine sağlık kardeşim.Tam puan + Antoloji

Uzak ya da yakın Anadolu coğrafyasında kültürlerimizin ortaklığını görünce sadece dostlukta kalmayan bir bağ kuruyorum kan ile ilişkili. Bu yakınlık aynı ana babadan doğmuşçasına beni etkiliyor. Memur çocuğu değilsek nüfusa kaydımız bazen birkaç sene alabiliyor. İlkokula başlamadan … Hoca’ya “eti senin kemiği benim diye verilip, yediğimiz dayaklar, izbe medrese odalarında hapsedilmiş minik bedenlerimizin korkulu yürek atışlarını unutmadık. Eğer okuma şansımız olursa (bir erkek çocuğu olarak) ortaokul çağlarında şiirdeki yaşam biçimi bizim için kaçınılmazdı. Yetişkinlik dönemi hikâyelerimiz de aynı. Böyle olunca yaşlılık farklı mı olacaktı, ilkin anamız sonra kendimizin pakladığı vücudumuzu sonunda “teneşir paklayacaktı.”

Dünyanın kendimize ayrılan yerinde bir yaşam bulduk. Bazen güldük, ağladık; bazen üşüdük, yandık kavrulduk ve hep bir şeylerimiz çalındı, üzerine pek bir şey konulmadan. Hiçbir zaman tek düze yaşamadık, gülüşlerimiz, ağlayışlarımız hep farklı olmuştur. Bu kadar neşe, bu kadar hüzün bu kadar zengin bir yaşam bize nasip olmuştur. Keşke zenginliğimiz yalnız mutluluklarımız yönünden olsaydı diye bazen kahırlansak da farklı yerlerde aynı duyguları yaşamanın insanları bir kardeş kadar yakınlaştırması teselli kaynağıdır. Bir millet olmanın bilinci burada mı yatıyordu yoksa…

Sevgili Necdet Hocam bir yaşam serüvenini süzen usta ve ince kaleminizden öğreneceğimiz daha ne çok şey var. Sizleri sonsuz saygılarımla selamlıyorum.

Kalite kalem, aydın kalem, ağır şiirlerin ŞAİRi...

Kutluyorum içten, nicelerine.