Otuz bir Şiiri - Mehmet Gülden

elsiz ayaksızdı
kocaman kocaman
gözleri
bükülmüş eteğinde
doruk
süzülürken doruktan
ovaya
yanağında biriken
alın teri
sessizdi
orman başı yanlızlığın
kırıktı
pınarların boyunları
donuk ve mat
kayadibi
artık tatsız ırmak sularında
alabalık yok
kemirdi yüreğindeki
ağaçkakan
ve sincabın yuvasında
soğuk eser rüzgar
tavşandan beter
ürkek dağlar
dağıtmışta saçlarını
buluta karışık
işkenceden beter görülürdü
sisde yol
sinsice gelirdi hainlik
dere yatağından
kalleşliğin tarifesi
kaçadır
orusbudan beter
ve elinde biriktirdiği
zehri nedir
kendi örümcek dişlerinde
kinini kusmak için
yarasına
akıtırdı
nasibini almamış
insanlık adına
hangi soysuzluktu
dizboyu sürükleyen
masum kan emici
ve tarifi yok
aşağılık varlığın
naletlenmiş soysuzluğu
giydiği can alası
ruh
ve koca bir güruh