Otuz yedi Şiiri - Mehmet Gülden

söndüremediğim
siğara izmaritleri gibi
her bakışında
yaktın yüreğimi
memleket memleket gezerken
her güzel kadında ben
seni düşlerim
lehcesi anlaşılmaz
kara kuru cılız olsada
gövden ruhumun
elinden tuttu
birkere bilmeden sen
grift çıkıntılarını sevdim
tene dair
sessiz anların sokağında
dağınık yataklar gibi
dağınık kalkardı ruhlarımız
dokunurken sırtına
busesini gizlerdi
kadehinde sevişmelerin
lebi izlerini taşırdı
deplenki gibi saplanırdı
böğrüme
dumanı tütmemiş siğaranın
bugulu camlar ardından
bakar gibi
kayboldu gözlerinin rengi
ne demlendi hayatım
ne devrinde dem