Fezada Yangın Var Şiiri - Haşem Baygümüş

fezada bir yangın var
çığlık çığlığa düşüyor yıldızlar
acıya, sonra meçhul bir menfeze
muhali bilir misin yar?
işte tutuşuyor güneş ve ay
işte bu mahşerde gözlerinde bahar...

fezada bir yangın var
bıraktılar küllerini denize
kırılan, yanmakta olan bulutlar.
parelendi tebessümler
burkuldu yürek
bencileyin azaptan azaba sürüklendi kuşlar
şimdi saadet hayatın hangi merhalesindedir,
şimdi sular yanmakta
balıklar nasıl bir halettedir?

her köşesinde bir kız çocuğu ağlıyor
bir hüzün vadisidir sanki şehir
fezada bir yangın var
kapkara soluyor pınar ve nehir.
inciniyor annemin nadide gülleri
inciniyor gülistanda matem laleleri
bıraktım artık ayan vedaları
gök yanarsa bil ki ben gittim,
heybemde götürdüm bütün turnaları
kana batmaktayken kırık kanatları
bir ayrılık türküsü mırıldanıyorlardı
yorgun ve usanmış,
bir sürgün gibi
nasırlı ruhundan utanmış.

fezada bir yangın var
ellermde harabeler taşıyorum sanki
zindanlar beni hep kızıl
bir yıkıma meyletmekte
bir çığır açmakta alevden
ve beni mütemadiyen ateşe çekmekte.