Samimiyetim gerçek, amacım hakikatti,
Yüzüm güven vermese de, ifadem hep netti…
Adım Feza Mehmet’ti buna hiç aldırmadım,
Dostlarım olmazdı, zaten dost aramazdım…
Yurdun ortamındayken, daima dışlatıldım,
Konuşkan olduğumdan, yanlış anlaşılırdım…
Mescide dahi insem, lâkaplar takılırdı,
Bir mit lâfı yüzünden, dedikodum katlanırdı…
Bu sefer hiç inmezdim, bak kılmıyor derlerdi,
Çaresiz kaldığımda, daha da üzerlerdi…
Hep saflığımdan olsa, yedirir, içirirdim,
Adamdan sayılmazdım, yine de sevinirdim…
(2013)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 10.12.2013 04:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!