Feza Şiiri - Ayşenur Atalay

Sendin beni yaşatan
Sensin bana beni anlatan
Bitmek bilmeyen bir yoldu
Beni sana ulaştıran

Saniyeler dakikayı
Dakikalar saatleri
Saatler günleri ,ayları, yılları kovalarken
Nasıl geçti bilmem koca elli sene

Gitmişti ömrümün yarısı
Kalmıştı sende diğer yarısı
Sana ulaşmak tek gayem
Unutma Feza bir gün geleceğim

Senin için sonsuzluk dediler
Bitmez tükenmez acılı bir bakışla
Ama yılmadan yürüdüm bu yolda
Az kaldı geliyorum Feza

Uzatayım ellerimi ellerine
Dokunayım sıcak tenine
Bugünlerde geçecek
Unutma Feza bir gün geleceğim

Yıllar sonra kavuştuk mu birbirimize
İşte o zaman çıkarız gün yüzüne
Zaman su misali hızla akarken
Bende sarılacağım ellerine

Sevinc hüzün endişe derken
Geçiyor bugün de
Az kaldı Feza
Geliyorum seneye

Unutma yalan bu dünya
Gerçeği diğer tarafta
Hesap günü gelince
Anlıyor insan yaşamanın kıymetini

Nedendir bu acı, bu keder
Sensizlikten midir
Sonsuzluktan mı
Bekle beni Feza yolun yarısındayım

Kalptir bu çabuk kırılır
Aşka tutulur
Zamanla sarılır
Gün gelir yaralar üzerine merhem olur

Bazen bir ses gelir uzaklardan
Herkes işitir sanırsın
Fakat sadece sen duyar sen kulak verirsin
İşte o senin sesindir Feza

Geldiği yerleri unutur insan
Geçmişini bugün olduğu gibi sanar
Yarınını düşünmez
Yaralarını acı ile sarar

Sonsuzluğa ulaşmak büyük emek ister
Gözlerini kapatıp hayal kurar insan
Fakat sonunda her şeyin gerçek olduğunu anlar
Bekle beni Feza hayalim de gerçeğim de sensin

İşte geldim Feza
Sonunda kavuştum sana
Al beni de yanına
Hakikati anlatayım sana

Ölüm beni de aldı
Armağan ettim ömrümü insanlığa
Al götür beni dedim ya Feza
Senden önce beni ölüm aldı

Hoşçakal Feza 🌹