Harama el sürmedim
Yetim hakkı yemedim
Namerde,namussuza
Ben hiç boyun eğmedim
Bir hal geldi başıma,şimdi dardayım
Yıllarca her yerde aradım seni
Belki de sen çoktan unuttun beni
Senli umutlarım bir bir sönerken
Gönlümdeki ateş hala sönmedi
Bu kadar mı sever insan birini
Hiç bir zaman sönmeyen,bir volkansın kalbimde
Ürkek bir ceylansın sen, benim gönül bahçemde
Lale,papatya ve gül,hatta karanfil bile
Yine de erişemez,eşsiz güzelliğine
Adını baş harfinden,yazdım şiirlerime
Tahsille,diplomayla insan olunmaz
Hiç kimse,kimseden üstün olamaz
Bir okulu yoktur,kitapta yazmaz
Adam olmak kolay,insan olmak zor
Okuyup bilmekle adam olursun
Tanrım özenmişte, yaratmış sanki.
İnsan bu kadar da, güzel olmaz ki.
Yaralı kuş gibi, çırpınır kalbim.
Böyle güzelliğe, kim vurulmaz ki.
Kaş göz, boy bos onda, zarafet onda.
Yıllar sonra bir gün gördüm karşımda
Bin pişmanlık vardı bakışlarında
O kalpsizi kimse tanımasa da
O kendini bilir suçunu bilir
Neden mahzun mahzun bakar gözüme
Yanımda sevgilim,altımda oto
Resmimi çekecek,magazin foto
Gülmeyen bahtıma,güneş doğacak
Ah ulan bir çıksa,piyango loto
Kuşadası,bodrum , yat'la geziler
Hodri meydan diyorum
İnsanım diyen gelsin
Bu çağrım tüm dünyaya
Artık savaşlar bitsin
Bütün silahlar sussun
Önce ümit verir sonra kaçarsın
Peşinden koşturur hep can yakarsın
Gönül eğlendirir hiç uslanmazsın
Şımarık büyümüş nazlı bebeksin
Kimseyi beğenmez kalpsiz birisin
Düşünce mahkumu bir yurtseverim
Ülkemi halkımı ben çok severim
Demir kapı tel örgü bana vız gelir
Her gün görünmeden firar ederim
Düşlerimi tutsak edemezsiniz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!