Ömrümden bir fasıl daha tükettim senin yoluna
Ben sana çıkıyor sanarken, yollar çıktı Allah'a...
Hüzünlü günlerle geçti gitti yıllarımız
Biz hep baharı bekledik, aktı gözyaşımız
Bak, baharı göremeden tükendi hayatımız
Huzur için bağırdık, çıktığı kadar avazımız
Bir koşturmacayla bitti hayat yolu
Sordum: 'Ey dünya, sen ne ile yüklüsün? '
Huzur mu, dert mi senin sözün?
Cennet gibi tatlı, Cehennem kadar güçsün
Cevabı özünde saklayan dünya
Amacın sınav, dertlerin zor olsa da
Anlamayan olur da, senin kıymetin anlayana
Zaman...
Kimi zaman kısacık, kimi zaman
geçmesi zor olan...
Çamura batan elmas gibi saklanan
Çamurlu diye sen kıymetsiz san
Bak! Kaçıp gitti kıymetsiz sandığın an
Keşke hayat senle geçen bir bahar olsaydı
Bütün dertlerim bir bir uçup buhar olsaydı
Kışta kaldım, yüreğim bahara hasret oldu
Sanki dağılan tüm umutlarım ağlıyordu
Nasıl bir yalan dünya, sınav peşinde koşturmaca
Yokum, koşarken dizlerimi kanatan saklambaca
Geçmişim bana el salladı ve dün bitti
Bugünü yaşadım, gün akşama erdi
Bilmiyorum ne zaman öleceğimi
O vakit şu an mı, bilmiyorum işin garibi
Bildiğim şey yerim bir masa başı
Aklımda dolaşıyor bir şiir fırtınası
Sen kimsin?
Deryada küçük bir balık mı?
Ormanda bir çalı parçası mı?
Şerbette zehir mi?
Gözyaşında damla mı?
Doğacak bebeğin verdiği sancı mı?
Mecnun seslendi kalbime; dedi 'sende mi? '
Dedi: 'Sen de yanıyor musun benim gibi? '
Aşk içinde kaybolan bir Kays da ben oldum
Gizlenen sevdamı çöllerde arıyorum
Zorla öğrettiler kimseye güvenmemeyi
Sevmeye suç dediler, güvene saflık
Öyle ya! Güven ne büyük aptallık
Sormadı kimse: 'Derdin ne? ' diye
Ateşin içinde biz beraber yandık
Kimse anlamadı, biz birbirimizi anladık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!