Çoğalıyor sanki hergün özlemler.
Her yarın dünden iki kat sancılı.
Gündüz gece ile ikiz.
Gözler acılı..
Çoğaliyor yalnızlıklar,ismine inat.
Dolunca son kullanma süresi,hayallerin
Tekrar baştan başlanır,hiç çöpe atılmaz ya.
Solunca sonbaharda güneşi,ölenlerin.
Yeni bir hayat tanır,kadere çatılmaz ya.
Bir problem bıraktın,giderayak başıma.
Hatıranı topladım,sakladım gözyaşıma.
Çarptım iki katına,kadere çok suç kaldı.
Böldüm kıtı kıtına,rüyalarım aç kaldı.
Ne emekler harcandı yoluna.
Bir gülüşüne değişildi bir ömür.
İlmek ilmek ördüm aşkı kalbine göre.
Söktün...
Hani adımı dağlara yazmıştın?
Şimdi uzatmalarda gönlüm.
Sıfıra sıfır son durum.
Bir galibiyet görünüyor sa da ufuktan.
Sen sil..
Suskun şehrin güneşiyim ben.
Bir rüzgardı,savurdu ne bulduysa hafif.
Ben ağır kaldım.
Gönlümü dinlemedim.
Gözyaşlarımla boğdum kulaklarımı.
Sağır kaldım.
Bir sevda çıkmazı kucaklar beni.
İçimde akşamın hüznü beslenir.
Bilirim ne yapsam ulaşmaz sana.
Yüreğim boşuna durur seslenir.
Mahsur kaldım özlem yüklü yıllarda.
Artık durmuş umut sandalı,dalgalar vursa da boşuna.
Bahar kıpırtısı bile kalmamış,genç çınar yaprağında.
Gözler gri bakıyor,güneşte akşam olmuş.
Salıvermiş kendini kaderime hüzün mevsimi.
Bende kalmış,bende dolmuş..
Sevgimiydi seninki,hiçbirşey vermedin ki.
Ben gönlümü sererken,şımardın görmedin ki.
Bakıp okuyacağım,tutup dokunacağım,
Kızıp yakınacağım,hatıra vermedin ki.
Yok artık özlemeler,ölümüne sevmeler.,
Ne zaman rastlasam sana,
Konuşmuyor gülmüyorsun.
Belki yanlışım var ama,
Sen sevmeyi bilmiyorsun.
Bu havaların niye ki?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!