Fevzi Kök Şiirleri - Şair Fevzi Kök

ben
insanım

doğayla başlar
mücadelem
soğukla /boğuştum

her an
neresinde olursan ol
dünyanın

etrafına bak

terennüm derlerdi eskiden
kelimenin ipe dizilişi
sevginin imbikten süzülüşü

şair/ kirpikten ok
damladan deniz

yaradanı
anamı
birde
seni sevdim ben
en çok

deniz
çarşaf gibi

düzelttim kırışıkları
uzandım sırt üstü

keyfim yok yine
havam bulutlu
yavaş yavaş
yaklaştım yanıma
girdim içime

güneş
dokuz doğurmuyor artık

ay hep dolunay
batmayacak

biri
taş yontuyordu
ha bire

öbürü

tek buluşma yeri
üç öğün

mutluluğun adresi

dört kişilik

tek haklı savaşı tarihin
yıllarca sürdü

deniz aşırı ordularım olmadı
olmadı
tankım / topum / tüfeğim