Feveran Şiiri - Habibe Merih Atalay

Gölgesine sığındığımız aşkın darağacında
Sindirdi midesinden gecenin ok
Atışkın yatışkın bir sıkım yok
Geçtiğinden midir
Gençliğimizin almadan izin
Kırgın bir yüz
Kırgın bir yürek
Kırgın daha bir çok…

Şairin biri diyesiymiş:
Sevmek bu dünyayı çerden çöpten
Sevmek bir zerresini ziyan etmeden,
Ve durup dinlenmeden diyesiymiş ki:
Sevmek,
Durup dinlenmeden sevmek…

Fransızsın galiba sen sevgili dostum
Yeminli Fransız!
Issızlığın nirengisi, direngisi
Ve frengisi
Eş değerde bir acıyı gerektirir..
Bedriyi ise rahmet eylemiş Allah çoktan
Yani..
Adamın bizle neyin bi ilgisi kalmamış..

Ah! Sevgili kardeşim ah!
Lütfen gönlünü ferah tutmaya devam et sen..
Kendimle mücadeledeyim ben
Kimseyle değil..

Ölürken bari feveran etmemeli insan
Metanetle karşılamalı toprağı
Öyle değil mi?