Feveran Şiiri - Hicran Taslı

Ömrüme reva, nakış gibi işlenmiş
Dört duvar, dar mı dar
Ne çilelere meydan okumuş
Bir lafla gemiler, bin feveran

Üzerime olmayan tüm huylarımı attım
Sığındığım maskelere sığamadım,
Taştım.
Elimde boşa yürüdüğüm yolların tozları
İçimde yaşlanmış, çocukluk hayallerim
Sırtımda hiç uçamamış kuşun kırık kanatları
Yükü ağır hayatın
Tenekeden bozma tantanaları

Sessiz çığlıklarımı susturdum artık
Minnettarım beni yerle bir eden,
Nefes aldırmayan korkularıma
Asla olmayacak hayalleri bıraktım,
Yine kendime yaslandım.
Ben kendi savaşımı, topsuz, tüfeksiz kazandım.