Feveran Şiiri - Beyza Polat

Sancılarla merbut olurken ruhun,
siliniyor her bir adımda yorgun bedeninden.
Mihnet dolu bir denizin kahkahalarla çevrili derinliğinde yol alırken,
Nereye doğru yönelse kulaçların 'hüzün'
İçten bir yakarışın , bilinmeyen yarası.
Vuslat mı akarsulara dolan , varlık halası mı bilinmez.
Bir bilinmezlik günü daha doğuyor geceye.
Doğurduğu yaşamlar arasında yaratıcısı olmayan bir ruh olarak,
hiçbir tutku söndüremiyor içindeki nefreti.
Yok oluşlarına varlık sebebi.
Bir feveran daha beliriyor ufukta,
kendi özneleri arasında sirayete kurban gitmiş bir yüklem
ve yeniden başlamak için son bulmuş özlem.