Leylâ ile Mevlâ Arasında

Size 21. yüzyıldan sesleniyorum—
düşleri defnedilmiş mağripli gibi.
Bir feverân yeri gönlüm;
ellesem yanıyor, dillensem kanıyor.

“Sevmeye başlamak,” dedi içimdeki derviş,
“doğru insandan başlamalı ki insan
sevebilsin diğer insanları da.”

Sevmek, talip olmaktır incinmeye.
Nâzende gûftem:
Talibim çeşm-i siyahına.
“Seviyorum,” derken gizledim
belirtili nesneye seni,
öznesi gizliden ben.

Sesleniyorum 21. yüzyıldan:
Sabret gönül, sabret.
İsyan etme, nisyan etme.
Ben’de bir isim var ki
kuldan öte, kuldan ziyâde.

Ve yaktım aşkın son dizelerini.
Sigaya çekilirken aşk,
med-cezir duygular
Leylâ ile Mevlâ arasında…

Vaveylâ yar, vaveylâ.
İllâ Hû…
İllâ Hû.