Fetih korkusu Şiiri - Ayhan Selçuk

nasılda konuyor pervazlara kuşlar
ötelerden gelmişçesine yorgun her biri
güvercinin gagasında serçenin gözyaşları
her damlasında senden bir haber getirmiş belli

nasılda düşüyor bakışlar tozpembe uçurtmalarla
peşi sıra geleni olmazdı oysaki
hiç gören olmadı uçurtmanın küstüğünü, hüznün yorulduğunu
hiç bilen olmadı eğreti yolların üşümüşlüğün

kırılgan bir düştür oysaki rüyalar
rüya deyipte hiç üzülen görülmemiştir hayatta
bütün rüyalar güzel, bütün güzeller onun emrindeydi
içten içe ürperse de alem, sevgi onun kölesiydi

nahoş bir kokudur karanlıklar
titrek yaprak nasılsa öyle işte
ısıtırsın sokak lambalarıyla ellerini
elllerinde yaprak haleleri, gözünde korkusuz gecenin şimali

ve bütün bunları düşündürten gözlerindi belki
belki de senden korkup kaçan, elleri kınalı gelinimdi
belki de soğuk düşlerimin, batan yorganımın son nefesiydi
belki de tüylerime kadar beni saran fethedilmemiş ülkemin

fetih korkusuydu