Fetih Şiiri - Fatma Doğan

FATMA DOĞAN
FETİH
Yüreğim yangın yeri,
Düşmüşüm neyleyim aşkın narının pençesine.
Gözlerim ufka çivilenmiş mıh gibi, yolunu gözlemekte
Neyleyim sensiz batıdan doğan günün, yalancı şavkını,
Neyleyim omuzuma dökülen rusyanın karını, yüzüme gülen nevbaharı
Kaç mevsim geçse gözlerinden başka ,bana değmez hiçbiri
İçinde sen yoksan Neye yarar ki çinili köşkler , neye yarar billurdan saraylar
Beni eğler mi sandın orda burda açmış nergisler, sümbüller
Ey sevgili, Gönlüm gül kokunu saça saça salındığın bahçeleri arıyor
Ellerinle dokunduğun goncaları kokluyorum sana ulaşmak için
Tüm izler tüm yollar sana çıksın istiyorum çıkmışken Rumeline doğru
Sen çağırsan gelirim kurduğun otağa
Sen çağırsan yurt ederim kendime gönlünü,
Bir açsan gönlünü bana, orta asyanın yaylakları gibi sersen önüme
kalkar gelirim at üstünde tekrar tekrar gönlünü fethetmeye
bazen bir Alparslan bazen bir Fatih bazen de Yavuz gibi
vardığım her bir ile güller dikerim adın söylenirken kokunda yayılsın cihana diye
gül koksun Anadolu sen gibi, yeter ki açsan sen bana o güzel gönlünü. (FATMA DOĞAN 14 EKİM 2024/TURHAL)