Fetih Şiiri - İsmet Can

Mehteran sesi ilişti
Konstantiniye’nin kulaklarına
İçi ürperdi aniden
Anlamını biliyordu zira
Bir o kalmıştı tek başına
Osmanlı’nın göbeğinde
Sırasını bekliyordu özlemle
Ve müjdelenen fatihini
Bir şeref olacaktı onun için
İstanbul adını almak
Ve İstanbul olarak kalmak

Bir ordu belirdi
Rumeli sırtlarından
Kutsal damacana içinde duruyordu
Yedi tepeli şehir
Ve ayinler ulaştı Roma’ya dek
Son çığlıklarını atarak
Fetih suresi okunuyordu o sıra
Toplar surlara dönmüşken
Allah kelamı imzalıydı üzerinde
Surun kalın duvarlarını döven
Top mermisinin

Sabırsızla bekliyordu Haliç’in ormanı
Gemi ve kızak olma uğrunda
Dua ediyordu melekler
Bulutların berisinde
Ve ikna ediliyordu Nisan ile Mayıs
Tarih düşülmesi için
Bin dört yüz elli üç de

Ve yüklerini attı Konstantiniye
Derin bir nefes alarak
İstanbul’un nüfusuna geçti, İstanbul
Adeta sükse yaparak
İlk ezan sesi duyuldu, Aya Sofya’da
Ve atından indi, Fatih; Cuma için
Ellerini kaldırdı; iftidah tekbirine
Kıbleyi gördüğünde

Aya Sofya mutlu
İstanbul gururluydu
Fetih suresi okunurken
Hutbe de
Ve anlam kazanmıştı
Fetih