Karadeniz'in kıyısını döverken dalgalar,
Trabzon'un göğsüne gömülmüştü sadâlar,
Dalgalara eş, kaledeki bayrağı sökercesine esen rüzgâr,
İstanbul,kardeşini bekliyor, mevsim sonbahar...
Fırtına öncesi sükût idi belki de bu,
İzlemekteydi kıyıdaki yeşil, ufuktaki gurûbu,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta