Karadeniz'in kıyısını döverken dalgalar,
Trabzon'un göğsüne gömülmüştü sadâlar,
Dalgalara eş, kaledeki bayrağı sökercesine esen rüzgâr,
İstanbul,kardeşini bekliyor, mevsim sonbahar...
Fırtına öncesi sükût idi belki de bu,
İzlemekteydi kıyıdaki yeşil, ufuktaki gurûbu,
Trabzon Fatih'ini bekliyordu,
Ay ve yıldızın semadaki eşsiz uyumu...
Karanlık; bir ziya umuduyla, hâlâ zifirî,
O sıra yeni düşünceler içinde İstanbul'un Fatih'i,
Ufukta doğacak güneşin habercisi
Yeni bir sayfa açmış, bekleyişte Türk tarihi...
Ve sükûtun puslu camına inen hançer,
İşte geliyor tüm ihtişamıyla şanlı er,
Cam kırıkları arasından yansıyan fer,
Âdeta müjdeliyor:"İşte zafer! ".
Kayıt Tarihi : 4.11.2015 21:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!