Bir gün ağlasam
kendimi zorlamadan
Ve bir gün
Sormasa kimse sebebini
Tanıklık yapar mı tanıdık yüzler?
yoksa başlamadan biter mi bazı galibiyetler?
Bir,
iki,
üç,
Diyerek saydığım isimler
Kapı eşiklerinde bırakıldı tüm insan izleri
Üstünden kalkmayan tonlarca kirin ağırlığında
Savrulur yüzümden teninin kokusu
Bırakamadığın mutlulukların öfkeleri arkasında
Sessiz, sakin ve küçük şehirlerde de aynı
içimi gıdıklayan
o gülüşünde sakladığın
çocuksu masumiyetin mi?
yoksa benim
yıllarca vazgeçemeyeceğim
serseri mahkumiyetim mi?
sızlanma geceye,
yıkanırken karanlığıyla!
olmazsa; bırak uçurumlara
ölmezse zamanı geldiğinde
söylenirsin katilliğine
affedilmeyecek hataların
çok geç olan zamanlarım
dönemeyiz o güzelliklere
bitti, anlamalısın, anlamalıyım
yaşadıklarımızdan bize kalan
Solgun yağmurlar iniyor,
senin kalbinden benim gözlerime.
Anlatıyorsun bana kendini,
ne kadar çok dinlesem
o kadar çok inanmıyorum sana...
Yalan dökülüyor sözlerinden,
Pul kanatçıklarınız kadar,
narin mi gözleriniz?
Ay ışığında kalbinizi kamaştıran
sevgiler karşısında.
İnci tanecikleri dökülüyor mu?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!