İşitir vâde denen boş saati,
Ömrünün son çağı uzlet vakti.
Kaderin rengini hissettiği ân,
Beşerin hüznünü duymuş insan.
Bu hüzün şanlı zamânın hüznü,
Ona lâyık o cihânın hüznü.
Fethe ilk geldiği gün atlıların,
Tâ Malazgirt’te kopan fırtınanın,
Şanlı ufkundan inen dalgaları,
Yurt tutup dağları, boş yaylâları,
Beş asır sürdürerek savletini,
Kurmuş en şanlı cihân devletini,
Bahtının en güzel iklîminde,
İlk fetih askerinin devrinde.
Şimdi şevket günü mâzîde kalan,
Fethe âit en aziz hâtıradan,
Görüyor fethe giden milletini,
Yaşıyor öyle derin uzletini.
Kayıt Tarihi : 19.12.2012 16:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necati Yazgan](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/12/19/fethi-duyanlarin-uzleti.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!