Fatih Sultan Mehmed Han… Müjdelendin.
Erlerin ve sen büyük komutan.
Temizledin putlardan,zulümden şehirlerin şehrini.
Hem İseviyi hem Müslümanı.
İhya ettin bu görkemli beldeyi.
Mağrur başını ezdin Konstantin’in.
Üşüşmeye fırsat bulamadı.
Bir olup haçlı.
İşitti,iman etti fermanına.
Nasraniler,hem güvendiler.
İzzet,ikramda boğuldular.
İstanbulum’da.
Sana kim kin tutarsa.
Tekmeyi yer nimetsizler,taşı toprağı altın İstanbul’um
Artık ufkunda hilal var.
Nağmelerin en güzelini müezzinlerim çağlar.
Bu şehirde yatan ecdadım var,Eba Eyyub var.
Utanmalı,sıkılmalı sokaklarından gezen sarhoş,başıboş ve avareler.
Leylaklara,taçlara,tahtlara kanıksamış mazin var.
Kayıt Tarihi : 1.6.2009 20:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!