Festival Şiiri Şiiri - Bedirhan Altın

Düşünceler,
Karanlıklardan kurulu sahnede resmi geçit yapıyorlar.

Yıldızlar,
Susmuş ve bir kenarda onları izliyorlar.

İnsanlar,
Ellerinde çaresizlik bayrağını durmadan sallıyorlar.

Harfler,
Oturmuşlar tribünde, şiirden cumhuriyetini kutluyorlar.

Yağmurlar,
Zihinlerdeki cinlerin gürültüsünü zaptediyorlar.

Aşıklar,
Fransız bir müzik eşliğinde durmadan dans ediyorlar.

Saatler,
İçinde akrepler ve yelkovanlar koşuşturuyorlar.

Dudaklar,
Kurumuş bir vaziyette, tükeniyorlar.

İnsanlar yağmur olmuş, harf yağdırıp,
Aşıkları durmadan ıslatıyorlar…
Düşünceler yıldızları hapsetmiş,
Saatlerdir dudaklardan damlıyorlar…

Ayaklar,
Sırtlamış başı ve gövdeyi durmadan yürüyorlar.

Denizler,
Dalga dalga içine kapanıp, çaresizliğe sövüyorlar.

Ruhlar,
Mezarlardan yükselip, sessizliği boğuyorlar.

Kaldırımlar,
Boş sokaklarda, sere serpe uzanıyorlar.

Gözler,
Kudurmuş pınarlar gibi, durmadan çağlıyorlar.

Haller,
Bin bir ananın doğurduğuyla, savaşıyorlar.

Eller,
Savaşı çoktan kaybetmiş, savruluyorlar.

Vicdanlar,
Çürümeye yüz tutmuş, özlemle sevişiyorlar.

Karakterler yalın ayak yürüyor, denizlerin üzerinde,
Gözler kör olmuş, ruhlar dört nala koşturuyor…
Kaldırımlar bozuk bir musluk gibi, eller tükenmiş,
Birer ikişer kan damlatıyor vicdanlarda…