Fesleğenler Şiiri - İsmail Akyüz

Şimdi kış da olmuyor İstanbul’da
yok öylesine dondurucu soğuklar da
unutuldu sokakları tepeleme dolduran karlar
yok artık saçaklardan sarkan o upuzun buzlar
birkaç derece düşüyor sıcaklık sonra mevsim sonbahar
biraz da yağmur yağıyor birkaç gün hepsi o kadar
yeni yetme mevsimler böyle işte her telden çalıyor
soğuk sıcak ılık ne varsa çıkınında hepsini pay ediyor
ne yapacağını bilemiyor bitkilerle çiçekler de
bir bakmışsın çiçekleniyor
bir bakmışsın yaprak döküyor
geçip gidiyor günler geçip gidiyor isimsiz mevsimler
balkonumda hep yeşil neredeyse tüm çiçeklerim
sarmaşığım sardunyam begonyam nergisim
yeni bir hayat kurdu hepsi sanki bu düzende
fesleğenlerim de yeşillenip çiçeklendi beyaz beyaz
küçücük çiçeklerle taçlandı evim zemherinin içinde
görünce sevindim sevdalı bir tebessüm aldı yüzümü
yüreğim ise sessiz bir umudu yaşama sevincine
katıyordu
sanki bilinmedik heyecanlı bir sergüzeştin pembe
hüznüydü
sanki yüzümde yapışıp kalan ağlamaklı gülüşümdü
erken bir baharın esintisi oldu gönlümden geçen
iklimsiz İstanbul’du oysa usul usul içime yerleşen