Fesleğenhanım Şiiri - Gökhan Ebren

kar yağmadan bir kışı soba yakmadan bir sonbaharı...

yıkanmadan defnedilen naaşları kuşların kırlangıçların...

ahmakıslatandan kaçan büyüklerin
dolu altında kalmış kaputları ezilmiş araçların...

sana nasıl söylesem antenleri karıncaların duyargalarım...

öfkeli kalabalığım sessiz bir duvar dibinde dizlerimin üzerine çökmüş avurtlarım...

gözlerinde yaş akmadan yaşlananların kilitli kapıları ve ölü insan kokan evlerinde...

hiç ısınmamış kırağı düşmüş kaşlarıyla büyüyüp büyüyüp küçülmemiş çocukların...

buna uyku diyorlar işte anlıyor musun?
fesleğenhanım...
başını okşayınca hemen ıtırlanma öyle...

...