Fesleğen kokulu yolda yarım kaldı bir şey

Sessiz bir yolculuğa çıktım
kimse görmedi beni
Ardımda viran bir bağ,
yetim bir koğuş bıraktım
Yıllar yıllara karıştı uzak şehirlerde
göç oldu
Erik kurudu bahçede
hatıra oldu
Sel kurudu toprakta
ne’m oldu
Zaman kurudu duvarda
Küçürek bir öyküye sığdı ömrüm
Çerçiler unuttu beni
daracık sokaklarda
Sahipsiz kaldım bir öksüz gibi
Bir varoluş çığlığıydı bu
Özümde sızım sızım sızlayan
Sessiz bir yolculuğa çıktım
kimse görmedi beni

Kayboldum gecenin isinde
kirli ve soluk
Biçare dolaştım
ruhumun çıkmazlarında
Yıldızlarla danışıklı bir dövüş tuttum
Ben onları kutsamadım
ışıksız kalınca
Onlar bana aldırmadı
sürçüp düşünce
Bir fetret ektim maziye toz toprak
İz bırakmadım dokunduğum yerde
Kokusu çürüdü sonra ellerimin
Klasik bir film sonu gibi
Kayboldum gecenin isinde
kirli ve soluk

Yazarak boşladım efsunlu hayalleri
Can buldum
hastalıklı satırlarda inleyip
Üzengiyi icat ettim dost meclislerinde
Ne çok şövalyem oldu sadık ve sırdaş
Geçti zaman
dindi rüzgâr
savaşlar bitti
Bir haminne türküsüydü
dilimde adın
Ben geçemedim bu vebalı fikirden
Can buldum hastalıklı satırlarda inleyip
Yazarak boşladım efsunlu hayalleri

İnce nahif kırılgan bir kaderdim ben
Veda ettim
biricik aşk temrinlerine
Çok şiir yaktım karanlık odalarda
Uzleti şarap gibi
ruhuma içirirken
Ne pencerelerden bir el sallandı
Ne de perde ardından şehvetle izlendim
Unutuldum
çocukluk düşleri gibi
Düştüm toprağa kesif ve muhkem
Mistik bir ruh bahşetti hayat bana
İnce nahif kırılgan bir kaderdim ben

Fesleğen kokulu yolda
yarım kaldı bir şey
Leylak bahçesinde
kestim göbek bağımı
Kaşlarımı çatsam da
o gece ay ışığına
Vişneçürüğü bir sevdaya
hoşça kal dedim
Sözünde durdu
sözümde durdum
Göz göze gelmedik o günden sonra

Bir daha yıldızlara bel bağlamadım
Bir leylak ayazında
kestim göbek bağımı
Hüzünlü nağmelere gizledim
ölümümü
Fesleğen kokulu yolda
yarım kaldı bir şey

va