büyükannemin iki gözlü bir evi
penceresinde fesleğenleri vardı
ninem fesleğenleri okşardı
bir de saçlarımı
bu yüzden saçlarım
her zaman fesleğen kokardı
-fesleğen nazlı çiçektir
ancak okşanınca koku verir-
aynı fesleğenleri
annem de beslerdi
bahara açılan penceremi
hep bu çiçekler süslerdi
-babam saçlarımı hiç sevmedi-
bu çiçeği şimdi
ben de besliyorum
ne zaman çocukluğum tutsa
bir fesleğen oluyorum
insanın evi bedenidir
gözler, penceresi
ve ben gözlerinde
talihsiz bir fesleğen
okşanmayı bekleyen
Kayıt Tarihi : 26.11.2006 17:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insanın evi bedenidir
gözler, penceresi
ve ben gözlerinde
talihsiz bir fesleğen
okşanmayı bekleyen
ne güzel bir tanım...sevgiye olan özlemi bir çiçekle anlatabilmek...başka ne denir ki...başarınız daim olsun...
gerçekten zevkle okudum
gözler, penceresi
ve ben gözlerinde
talihsiz bir fesleğen
okşanmayı bekleyen
Her şeyin gönlünüzce olması dileğiyle esenlikler dilerim
TÜM YORUMLAR (4)