Fesleğen Şiiri - Afacan Dilekçi

Fesleğen sever misin?
Hani şu aç-bitap,
Üstü başı kir-pasak,
Yorgun-üzgün bakışlarıyla,
Sokak duvarına yaslanmış çocuk gibi,
Rengarenk çiçeklerle çevrilmiş,
Tenha bir kır bahçesinin,
Masalarına iliştirilmiş bitki;
Hani hafiften bir dokununca,
Muhteşem kokusuyla huzur veren...
Hah işte,
Kimsesiz,
Yoksun ve yoksul çocuklar görürsen...
Sokak çocukları mesela,
Öyle yap;
Bir dokun sevgiyle,
Saçını okşa, bir tebessüm et...
Bir fesleğen gibi kilidi açılacaktır,
Tüm güzelliklerinin.
Herkesin sözü vardır hayata...
Fesleğen diyorum;
Bir de fesleğen gibi güzel çocuklar...
Sevgiyle dokun hele bir, gör mucizeyi!