Fesatlık Şiiri - Mehmet Badem

akrabalar ekip biçip biriktiriyor
biliyorum çoğunda var bana vermiyor
arıyorum bazen yerin geliyor
seni nerden bulacağım fesatlık

dedemden istedim bende yok dedi
babamdan istedim tükettim dedi
baba oğula vermiyor bu ne kıymetli
seni kimden alacağım fesatlık

aslında varıdı küçük bir çıkın
bu pislik ne diye çöpe atmış oğlumla kızım
çocuk olan evde barınırmı bu zıkkım
seni nasıl bulacağım fesatlık

çoğaltırım seni azıcık olsan
birde hast fitne yanına katsam
zabdedemez artık on köy bir gelsin
seni nerden alacağım fesatlık

yokluğun perişan ediyor beni bir miktar
elime bir geçde hünerimi gör
uzaklardan seyret görenlerden sor
seni nasıl işliyorum fesatlık

bir çok tanıdığım çok ekti biçti
bazıları sayende zirveye çıktı
arayacağım hiç aklıma gelmezdi
seni nerden bulacağım fesatlık

gereklilik gibi sardın gulamı
yalnızlattın seni kullanmayanı
ne okumuş vazgeçiyor nede cahili
seni nasıl yok ederim fesatlık

kırkımda fark ettim bu gidişleri
seninle dönüyormuş dünya işleri
bir kalemde silersin ibadetleri
çok cehennem doldurursun fesatlık

çok hoşsun dünyada kalıcı olsam
adam tutup dosta düşmana kuyu kazdırsam
kendim gibi bulup gov gıybet etsem
istemem ben ölümlüyüm fesatlık

insanlara sundum tertemiz ruhu
altında aradılar sen gibi puştu
bu benimki deyil çoğunun fikri
yoksa seni ne yapayım fesatlık