Fesatlaşma... Dev. Let Şiiri - Osman Doğan

Yaradılış kadar eskidir kavgamız
Doğduğumda sana yazılmışım, yasallaşmışım
Tenin mahremime yansıyan bir ay ışığı gibi
Ben giderim o gider
Şimdi söyle
Gözlerime binlerce şaşkınlık yükleyen
Sosyal korkuluk
Seninle kavgasız yaşamak
Nasıl bir marifet ister

Taşları yontarken insan sen yoktun
Tekerleği bulurken de yoktun
Ateşi yakarken de
Heybetinin simgesi sarayları kulların yaptı
Askerlerin kullarının çocuklarıydı
Kapılarını çalmadan girerdin yuvalarına
Ellerini sıkmadan toplardın vergilerini
Ey ahali duyduk duymadık demeyin nidalarıyla
Hükmünü bir kolye gibi asardın boyunlarına
Derindin!
Uğrunda öldürülür, kefensiz gömülürlerdi
Sayılarının hesabı evlatlarından önce sana verilirdi
Künyeleri canlarından daha iyi korunan
Abaküs boncukları gibi dizilirdi bedenleri
Hükmü şahsiyetin için

Şimdi söyle
Sen böyleyken
Kaç derman gerekir
Dik durmak için

Vaktinden erken gelen bir mevsimsem
Ve ecelime susamışsam
Ve kudretine yoksa itaatim
Ve zakkumun kökünden ruhsatsız ilaç yapmışsam
Ve varlığının altında yoksa imzam
Gün gibi ortadaysa
Aklımın
Fikrimin
Bedenimin
Artık senden yüz çevirdiği
Şimdi söyle
Kim yaşasın diye insan bomba üretir
Bir iktidar kaç hürriyet tüketir

2001 Ankara