Fesat Tarlası Şiiri - Tangül Çehreli

Yalnız kanıyor yaralarımız
Fesat tarlasında hasatlarımız
Minareden arşa dualarımız
Çelişkiyle pençeleşir ruhlarımız

Toplum diyor içten pazarlıkçılar
Bireyden türüyor namert kancıklar
Dilleri bekler zalim avcılar
Kendini bilmezden sakın, özel hayatlar

Açma gönül kapını kıymetsiz dosta
Sererler seni el pençe posta
Koyarlar adını garip bir hasta
İçerler ardından çay ile pasta

İtimadım yok komşu sözüne
Gömmüştür aslını gülen yüzüne
Dostumun ince zarif kalbine
Serpişmiş en nadide ulvi hazine