Fesat Robot Şiiri - Meryem Gülay Aydoğmuş

FESAT ROBOT

Biz insanlar yerken birbirimizi
Peydah oldu ROBOTLAR dizi dizi
KISKANÇLIKDAN başka DUYGU BİLMEZLER
Valla insan da yok, ROBOT HASEDİ

Kibrinden zavallı der yarın da öl
Oldu canım sen gel insanlığı böl
Kes duygu bağını, düşsün eline
Adem çocuklarında kurusun döl

Dağılsın ister, akraba aile
Anlarsın bildik iş, böl parçala ye
Ey insan sahip çık İNSANLIĞINA
Robot fitnesiyle dönme faile

Duygusu var diye insan küçümser
Robotun fesadı biz de yok meğer
Size inat aşık olasım gelir
Robotdan iş çıkmaz, insansa eğer

Ota duygu veren size vermedi
Bilirmiş nereye gideceğini
Zaten o hasetle malum sonunuz
Zira TEK “O” bilir, meçhul bizim ki

Kırk yıl düşünsem gelmezdi aklıma
Bi gün robotla edeceğim kavga
Ne günlere kaldık, açın gözleri
Kanmayın duygusuz FESAT ROBOTA!

ŞİRA (M.G.A)