FeRYaT SeNFoNiSi Şiiri - Oğuz Düzgün

Bir feryat senfonisi
Hayat dediğin
Islak bir bakışta
Kalakalmak öylesine

Kan renginde
Bir ırmak akar
Her ânın dehlizlerinden
Hücreler yıkıldıkça
DNA’lar çıldırır
Ve ecel yakalar
Her avını şakaklarından

Ağlasan da bir gülsen de
Âkibet
Bırakıvermek tüm bedenini
Yavaş yavaş
Toprağın bağrına
Sarılmak
Bakterilerine arzın
Cesetçesine
Çürümek
Oynaşırken
Böceklerle

Umudun varsa
Fışkırırsın
Her baharda
Açılan güllerle
En can alıcısından
Bir râyiha göğsünden
Emilirsin
Kelebeklerce

Umudun varsa
Ölmemişsin çünkü
Çünkü yok olmamışsın
Düşüncelerin cevelanda
Enerji enerji akmaktasın
Bir yerde bir gökte
Uçmaktasın

Sevdiklerin
Şen şakrak
İstikbal ederler
Şeffaf ruhuna
Anıların tutar
Atomlarının ellerinden
Her gece kabrinde
Akarsın
Varlık varlık
Esersin özleyenlerin
Sensiz uykularına
Rüyalarla
Ilık ılık
Umudun varsa

Umudun varsa
El ele tüm kâinatla
Şeb-i Arus oynarsın
Bir diriler ayininde
Rakkaselerle
Yaşam yaşam
Kaynarsın

Umudun varsa
Ölsen de
Sen de varsın
Bir sonsuz âlemde
Mevlanalarla
Yunuslarla
Sonsuza dek yaşarsın

Umudun varsa…