Feryat! ../İmgelere Düştü

İntiharlara saklamış kendini
Geceden kalma tükenmişlik,
Bir el uzatsan
Avuçlarında yeniden tutunmalar…
Gidişine takılan güneşi bırak tan yerine,
Geceden umutlar kalsın...
../Sabahlarıma.
Hüznüm isyan olur,
Duy! ...
…/Kapına değen sesimi.
Bu çaresizliğin titreşimidir,
Anlatsın sana yenemediğim sensizliği.
Gel! ...
…/Ciğerlerimi arındır sensizliğin nefesinden,
Leylimde vuslat, zafer türküleri söylesin.
Bu kaçıncı mevsim ardından
Hangi iklimdir yaşanan dışarıda
Dili geçmiş zamanlarda yitirdim
Gel! ..
…/Gelecek zamanlar bırak takvimime…
Gülüşün alnından vursun öksüz bekleyişlerin
Biraz da acılar ağlasın yitirilişlere…
Yokluğuna adandım…
…/varlığına ulaştır beni
Saçlarında baharla,
…/papatya kokusunda gel!
Gel! ...
…/Ömrüme seni bağışla sevgili…
……
Şimdi korlar serili yürüdüğün yollarda
Ayaklarının bıraktığı izde yer edinir
Bastığım yerde kanayan yokluğun…
Her seferimde yaşadıklarımızın nakliyesi
Ağır gelir artık yüzümde nefesin…
İki kişilik yer bulmalısın
Ardında bırakılan sevdaların devamında…
Bir adım ötemde sen olmalısın
Çünkü bir adım daha ötesine gitmeyeceğim,
…/Yokluğunun…
Bu kaçıncı feryadım ardından
Hangisi dokunur sana,
Bilmiyorum…
Ama bunu duy! .../sevgilim
Kayboldum,
Kayıp adreslerde ararken seni
Ancak sen bulabilirsin, infazını…
Gel! .../Ömrüme beni bağışla sevgili…