Görüp Ağlama Şiiri - Midayet Kara

Dosta dost de, ürkütme katırını
Yabana atma, dostun hatırını
Okursan şiirin, son satırını
Feryat figan edip, ağlayacaksın

Yazık oldu, akıp giden bu yaşa
Zehir mi kattın sen, ekmeye aşa
Taş dile gelirdi, yalvarsam taşa
Feryat figan edip, ağlayacaksın

Bil ki yaşlanacak, o gençlik çağım
Çok güvendim sana, yıkıldı dağım
Bülbülü ötecek, kalmadı bağım
Feryat figan edip, ağlayacaksın

Aşktan kaçılmaz, geri döneceksin
Bende ki aşkı, sende bileceksin
Mutlu günleri, bir gün göreceksin
Feryat figan edip, ağlayacaksın

Ne olur kulak ver, sen bu sesime
İnsanoğlu çeker, kendi nesline
Birgün olur, işler döner tersine
Feryat figan edip, ağlayacaksın

Elveda derken, durup bakacaksın
O sözlerle, kalbimi yakacaksın
Yine benim, canımı sıkacaksın
Feryat figan edip, ağlayacaksın

Çıkma sen karşıma, çıkma ne olur
Gerçek âşık olan, sözünde durur
Habersiz gidenler, belayı bulur
Feryat figan edip, ağlayacaksın

Gidiyorum burdan, yeminim olsun
Beni çekmeyenler, kahrede dursun
Dert gelirse bana, o yardan gelsin
Feryat figan edip, ağlayacaksın

Midayet gün olur, rahat edersin
Yardan haber gelir, yâre gidersin
Bu dünyada kalmaz, hesap ödersin
Feryat figan edip, ağlayacaksın
(0232) Aralık 1982