Feryat Şiiri - Ümit Zeki Soyuduru

Güneş yumdu gözünü, gözüme indi perde,
Bir hile sezmemiştim verdiğin sözlerinde,
Ben hala bekliyorum buluştuğumuz yerde,
Sevginin sürgünüyüm, mahkumum gözlerinde.

Mümkün mü seni silmek? Yerin hala duruyor.
Kirpiklerin kalbimi, onikiden vuruyor.
Nerede adın geçse, damarda kan duruyor.
Sevginin sürgünüyüm, mahkumum gözlerinde.

Benim olman imkansız, istemem bunu ben de.
Aldattı beni ruhum, olmuş ruhuna bende.
Bilmeyen mi var gülüm, günah olmaz sevende.
Sevginin sürgünüyüm, mahkumum gözlerinde.

Bu ne endam; bu ne naz? Gururuna ne deyim?
Sırrın nedir desene, bilmezsem ne edeyim?
Kapanmış gönül yolun, ben nereden gideyim?
Sevginin sürgünüyüm, mahkumum gözlerinde.

Gönlünün sarayından adalet istiyorum,
Mazimizde ne varsa şahit olsun diyorum.
Ne söylesem, ne etsem ben hala bilmiyorum,
Sevginin sürgünüyüm, mahkumum gözlerinde.

Ümit Zeki ağlama, umutların boşuna.
Senin gibi onun da sevda çöker başına.
Hiç ümit veriyor mu? Bakmıyor gözyaşına,
Kır gitsin zincirleri, yok olma gözlerinde.

Ankara - 26.05.2008
Ümit Zeki SOYUDURU