Sus hiç bir şey söyleme, mazerete gerek yok,
Ecelim olsan bile, razıyım kabulümsün.
Gel de saplan bağrıma, hançer ol veyahut ok,
Canımı al istersen, beklediğim ölümsün.
Ellerini ver bana, uzat haydi usulca,
Bu rüya alemini, gezelim uçtan uca.
Bülbülüm figandayım, duy bu feryadı gonca,
Sen benim yüreğimde, hiç solmayan gülümsün.
14 Şubat 1984 – Salı / Ödemiş
İzzet KocadağKayıt Tarihi : 1.5.2008 15:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İzzet Kocadağ](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/05/01/feryat-73.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!