Feryat 2 Şiiri - Ahmet Turgut Atlık

önce güneş kayboldu, gölgeledi bulutlar,
ufuktan, bir afetin ilk sesleri duyuldu..
sendelenirken dallar..arkasından bir rüzgar,
sonra yağmur,tipi, kar..hepsi yola koyuldu..

ben kaçtıkça hızlandı, ardım sıra yürüdü,
derken..vurdu alnımdan, derken..düştü ilk çisi..
bir feryat ki; büyüdü, tüm ruhumu bürüdü,
hayhat..bu görülmemiş bir halin habercisi..

durun yağmurlar durun, ıslatmayın bir durun!
ben zaten gözyaşımla yıllardır ıslanmışım..
inanmazsanız eğer gidin yıllara sorun..
yorulmuşum bu yüzden, sükuta yaslanmışım..

bıkmadınız mı hala, ruhumdaki gelgitler,
ya çıkarın sahile, ya temelli daldırın..
bir zaman sırt verdiğim, güvendiğim ümitler,
tutmadınız düşerken..bari yerden kaldırın..

ahmet turgut atlık

15.06.2010