Feryat Şiiri - İsmail Gk

Bir göçebe kuş gibi gittiğin günden beri
Dışarda zemheri var içimde yangın yeri

Peşinden geldim ama izini bulamadım
Dört yöne seni sordum bir haber alamadım

Hiçbir yerde duymayan kalmadı feryadımı
Kerem'le, Mecnun'la bir anıyorlar adımı

Hastalık, açlık, yokluk bana en çok ne yapar
Dünyada yokluğundan büyük imtihan mı var

Geri dön sevdiceğim dön ki bitsin bu hasret
Eğer gelemiyorsan bana yolu tarif et

Önündeki setleri dişlerimle kazıyım
Yeter ki dön geri ben her haline razıyım

İster bir heyelan ol dağlardan çök üstüme
Ya da bir yıldırım ol öfkeni dök üstüme

Her nerde isen bana doğru uzat elini
Bir kez dokun da durdur gözlerimin selini

Özlemin iplik iplik gözlerimden akıyor
Bir yudum içen keklik bir değişik şakıyor

Sorsana bir kez bana sor nasıl yaşıyorum
Sensiz geçen her günde ben bir yıl yaşıyorum

Sol yanımda işleyen saat bazen tekliyor
Sıhhatine kavuşmak için seni bekliyor

Son nefesime değin beklesem yine caymam
Harcadığım bu ömrü boşa geçirmiş saymam