Otur oturduğun yerde be kadın!
Diyorsun da...
Oturup ta ne yapacağım ben-
Elim tutar, gözüm görür
Zekam ise pırıl pırıl işler ilken?
Aklınca beni kendinden aşağı
Görüyorsun da...
Dünyanın pek çok köşesinde
Adil cins diye tanımlanırken
Ömrümü neden boş geçireyim?
Yıka beynini örümcek ağlarından
Aç gözlerini de...
Gör hayat dolu üretkenliğimi-
Çıkartma benden öfkesini
Kendi basiretsizliğinin yenilgisini.
Yapabildiğinin hepsini senin
Ben de yaparım ya...
Senden fazladan da üstelik
Canımdan can katarak emzirip
Vatana şehitler veren benim.
Yeter artık bu baskı, bu zulüm-
Görünsün bu çıkmazdan dönüm,
Bitmeden bahar, solmadan gülüm,
Duyulsun feryadımız da...
Eşitlik ve adalet sürsün hüküm!
*~*~*~*~*~*
11.1.2020
Kayıt Tarihi : 12.1.2020 01:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!