Feryat Şiiri - Zeynal Yaman

Betonlara sıkışmış ruhumuz
Uzak görünüyor kurtuluşumuz
Feryat etsek duyulmaz ki
Gittikçe azalıyor umudumuz
Gökler bize uzaktı zaten
Şimdi yer de yabancı bize
Çiçeklerden habersiz yaşamaktayız

Mehtap nedir diye hiç sormayın
Gökleri görmüyor ki mehtabı beklesin gözlerimiz
Altımız da betonlar var üstümüzde betonlar var
Betonlarda doğuyoruz
Betonlarda büyüyoruz
Betonlarda ölüp, betonlara gömülüyoruz

Feryat etsek de duyulmaz
Aramızda ses geçirmez duvarlar var
Oysa içimizde hasret var, özlem var
Betonlar arasına sıkışsa da
İçimizde bir insan var
İçimizdeki o insan ağlar

Özgürlük düşleri kurmam beyhude
Ben betonlar arasında sıkışmış bir ruhum
Kanadı kırık bir kuş gibiyim insafsız avcının elinde
Bu yüzden uçamıyorum

Bırakın ruhumu
Yolmayın kanatlarımı
Bakın gökler mavi, yıldızlar harika
Çekiyorlar beni kendilerine
Bırakın uçayım mavi göklerde

Ben betonlardan kurtulduğum an
Göklerde kanat çırpacağım
Ben o gün bir çağı kapayıp bir çağı açacağım
Yeşili olan,mavisi olan
Sevgisi merhameti olan
Bir çağı kucaklayacağım
İşte ben o gün, içimdeki, dışımdaki bütün betonları yıkacağım