Feryat Şiiri - Seyitvakkas Dinçoğlu

Yalanlar üzerine kurulan aşklar,
Aşka yalan katan insanlar,
Ve hiçbirşeye aldırış etmeyen zamanlar
Hep bir feryada tutulur gider.

Mor bir menekşe başını kaldırmada
Yanan kumlarda ıssız çölün ortasında
Mecnun için bir leyla seraba durmakta
Ama bugün Leyla da unutulur gider.

Hep güneşi kıskanır tembeller
Ama fedakarlığını bilmezler
Bülbüllerin yüreğini kanatan güller
Dallarından koparılıp atılır gider.

Uzun yolun henüz başlangıcında
Bir ah işitirsin dokunduğun her canda
Tam huzura erdik dediğin anda
Derde dert katılır gider.

Ömrümün kavgasını ediyorum kendimle
Oysa bu kavgada bir yığın kaldı geride
Nerde şimdi o mutluluklar nerede
Bugün hesap kitap birbirine karışır gider.

Ferhat şirin için dağları deldi,
Kayaları aşkına yol eyledi.
Kalbindeki ateşi sulara söyledi,
O günden beri gemiler yakılır gider.

Bir hiç uğruna akan kanlar,
Dört bir yandan sardı hafakanlar
Ana baba kuzusu nice canlar,
Ucuz pazarlarda satılır gider.