Feryat Şiiri - Perinur Olgun

Bir bebek gördüm dün gözleri ateş
Yanıyordu sanki aleve bir eş
Gözleri maviydi saçları güneş
Ağlama bebeğim ilaç olayım.

Küçük babasının kollarındaydı
Hastaydı parasız o farkındaydı
Felek orda onun hep çarkındaydı
Ağlama bebeğim suyun olayım

Ağlıyordu küçük çok korkuyordu
Karnı ağrıyordu hep kusuyordu
Babası parasız ah susuyordu
Ağlama bebeğim paran olayım

Sabah gidiyordu gelmez gidişte
İnşallah diyordu hayır bu işte
Yaşı siliyordu aklı gülüşte
Ağlama bebeğim gülün olayım

Annesi yoktu kim bilir nerdeydi
Mendilsiz yanıyor olsa silerdi
Belki ölmüş belki ah kimlerleydi
Ağlama bebeğim merhem olayım

Güzel bebek iyi ol koştur yürü
İlaçlarını iç kurtul da büyü
Minişim sağlıkla saçını sürü
Ağlama bebeğim saçın olayım

Kahveydi giysisi ucu kıvrılmış
Terliği öteye düşmüş savrulmuş
Sanırsın ateşte teni kavrulmuş
Ağlama bebeğim yaşın olayım

Kurban olayım ben maviş gözüne
'Baba yanıyom su' diyen sözüne
Şekerden çok tatlı bebek özüne
Ağlama bebeğim gözün olayım

Adı da Feryat'mış her hali acı
Ne zaman bitecek bu bitmez sancı
Her yanı sızlıyor ter sanki saçı
Ağlama bebeğim günün olayım

Derdini bana ver dayanırım ben
Sen küçüksün olmaz ufalırım ben.
Kalk da büyü hadi küçülürüm ben
Ağlama bebeğim ömrün olayım.

Geçenlerde bir bebek gördüm otobüste. Hastaydı. Alev alev yanıyordu. Yüzü yanakları ateşinden pembe pembeydi. Saçları kirli, babasının kucağındaydı. Babası onu sıkı sıkı tutuyordu ama küçüğün karnı açılmıştı. Karnı ateş gibi kırmızı görünüyodu.. Acıyla uyandı küçük karnında bir sancıyla. Babasının mendili yoktu yanında.. Babaydı çünkü.. Mendilsiz hasta bir çocuğun hastaneye götürülmeyeceğini bilmiyordu.. Yanında annesini aradı gözlerim yoktu.. Neden dedim bu hasta çocuğun yanında yoksun? .. Ya ölmüştü ya daha küçük çocuğu vardı evde ona bakıyordu.. Ya da geçinememiş ayrılmışlardı. Dayanamamıştı hayata..
Sarı saçlarına baktım mavi gözlerine.. Mendil uzattım.. Babası mendili aldı sildi kızının ağzını hiç kızmadan. Uyudu ateşinden bir ara. İnecekleri yere gelmeden bir ağlamayla uyandı kızı.. Ağlamayla karışık bir şey söyledi babasına anlaşılmayan.. Babası anladı. Küçük terliği ayağından yere düşmüştü. Üzerinde iki minik kelebek olan.. Çabuk iyileş dedim içimden ilacın olayım.. Ateşleri bana ver ben dayanırım Ama sen çok küçüsün.. Çarşıya yakın garda indiler. Belki Adana'ya yakın köylerde oturuyorlardı.. İndiler. Kalabalıktan sıyrıldılar. Kucağında kızı, elinde ilaçları bir baba indi otobüsten. Çabuk iyileş dedim içimden hapın olayım.....