Feryadın Inkılâbı Şiiri - Ömer Albayrak

Gönül ne of dinler nede amanı,
Ölümle mühürlü aşkın fermanı.
Menzil-i Mâşuk-sa çilenin sonu,
Sevdikçe kıskanır kıral çobanı.

Aşkın ateşinde gonca gül açar,
Güle hasret çeken bülbül kan kusar.
Seven adamışsa canı, canana;
Kurban Ismail’de olsa boğazlar.

Mecnun olabilmek Kays’ın hüneri,
Kutlamak gerekir böyle zaferi.
Kâinat güzeli olsa bakamaz;
Mevlâ’ya yönelen gözlerin feri.

Mansur’un kanıyla yunmuş ceseti,
Kaç sevdalı öder böyle diyeti?
Ferhat gibi kayalarıdırır,
Aşıksın, mâşuka olan hasreti.

Ömer, Kerem gibi yanar tutuşur,
Bine bölsen kalbi BIR de buluşur.
Gün gelir Hızır’la, Ilyas misâli,
Seven, Hakkın cemâline kavuşur! ..