Feryadın Boşa Bülbül Şiiri - Mözgür Özbek

FERYADIN BOŞA BÜLBÜL

yazım baharım kış oldu
aşk şerbeti zehir oldu
gönül kırgın viran oldu
bir dertte sen verme bülbül

dertlimisin benim kadar
firgatın dağları aşar
gözyaşın sel olup çoşar
garip garip ötme bülbül

ahuzarın kime böyle
kelam eyleme sevgiye
ahvalin güllere söyle
gönlüme zar etme bülbül

nazlı güzel gül dalında
salınıp eser rüzgarda
kimler yanmadı uğrunda
aşkı alem hayran bülbül

sustu dilim figanım yok
notalarda düzenim yok
aşktan yana umudum yok
sevdalara düşme bülbül

ömür denen bu alemde
sevgimi tarumar etme
yakma bağrımı ateşde
dumanım külüm zay bülbül

güllere aşina gönlün
asık surat gülmez yüzün
gül bağında geçti ömrün
daldan dala konma bülbül

bülbül feryad figan etme
dokunma azan yarame
gönül bahçemdeki güle
bakıp nazar etme bülbül

nigah eyleme güllere
hüzün bende pare pare
çile dert dolu sineme
el atıp karışma bülbül

sevda için huruşansın
aşktan yana perişansın
ben gibi harab viransın
feryadın boşuna bülbül

m.özgür özbek