Feryadımdır Çileli Dünyama

Yitirdim artık sevgimi
Arıyorum deli divane
Sevdam beni çekerken boşluğa
Gözlerimden kan damlar
Derdim sendin
Ve gittiğin günden beri
Hayata küsen benim
Şiirini okumuştum
Sesini duymuştum
Beni alıp götürmüştün bambaşka dünyalara
Öyle mutluymuşumki o zamanlar
Öyle gülümsermişimki hayata
Şimdi eser kalmamış
Yıkılmışım ezilmişim
Ağlamaktan kan kırmızı olmuş gözlerim
Revaymış bana yalnızlık
Harammış sevda yolları
Artık dikenler sarmış yüreğimi
Ellerim bomboş kalmış
Acılar içinde bir garip kul olmuşum şu cihanda
Gelirmi o mutlu hayaller
Sararmı beni bilemem
Belki ömrü hayatta yalnızlığa mahkum
Sevdaya hasret kalırım
Her aşkım sözünde yığılır kalırım
Seni seviyorum derken her sevgili
Bana oklar saplanır
Ölürüm her defasında
Ne kuşlarım kaldı ne baharım
Ne gök mavim nede parıldayan güneşim
Yapayalnızım şu kervan geçmez ovalarda
Çiçeklerim susuz kaldı
Kuşlarım sessiz kaldı
Şimşekler inerken ağaçlarıma
Bağrımda yanık izler kaldı
Feryadımdır çileli dünyama
Yapayalnız kalmışım
Çöktüğüm yerden kalkamaz olmuşum