Feryad-ı takvim Şiiri - Yahya Yahşi

Bir yaprak usulca boynunu eğdi takvimlerden.
Unutulmak zordu,düşmek vardı idamlık sehpadan,
Hoyratça kalemini kıracaktı hakim kader belli,
Ne bir ses ne bir nefes işitiliyordu odalardan
Aynaya baktı bir karış toz kesmişti parlaklığını,
Köşede yorgun ve çaresiz yatıyordu çingene sobası,
Eskimiş yörük abasında ufalanmıştı kemik bir tarak.
Acep kimdi giden,toplamadan pılını pırtısını.
Bir yaprak usulca salınarak süzüldü takvimlerden,
Çaresiz bir çift gözü aradı son kez yürekten,
Davetsiz bir rüzgar boğazını kesti,soğuk pencereden
Anladı gidişin dönüşü yok,sessiz çoğlık haneden.