Feryad Şiiri - Ezgi Çetinkaya

Sana ulaşmak,
toprağı delip,zindanlara ulaşmak.
Öylesine korkuyorum ki
biterse , giderse iradem.
Nasıl besleriz umut adına kanatlanan martıları.

Sinir hücrelerim gergin,
kış mevsimi isteklerim.
Yalnız bir başıma çığlıklarım.
Korkmuyorum ki ben bir tek ses telimi kaybetmekten.
Bağırıyorum,ne zindanlar yıkar,
çocukları doğurur nice ses tellerim.

Anla,
feryadımı.
Sen ki anlamazsan harap olur ekinler.
Cemreyi kucaklamaz çiftçiler,emekçiler.
Nasıl olada hesap veririz,
uğuruna ölümlere gidip geldiğimiz kavgamıza.