Feryâd Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Halka yüksekten bakıp bÎ-dâd edresin
Yok sebepten yoldaşın nâ-şâd edersin
Kayb mı ettin çok yakın dostu zâlim
Her gün akşam ağlayıp feryâd edersin.

Kimsesiz kalmakla sen hüsrân olursun
Pembe gözlükten bakıp hayrân olursun
Dostla düşman nûş a nûş sekrân olursun
Her gün akşam ağlayıp feryâd edersin.

Nağme fırlar ney çalarken yaslı nefha
Yırtılır bin bir yürek yüzlerce şerha
Mey içip mecliste tek kaldıkça tenha
Her gün akşam ağlayıp feryâd edersin.

Bî-dâd = zulm
nâ-şâd = mahzun
Hüsrân = mahrumiyet acısı
Nûş a nûş = içtikçe içen
Sekrân = sarhoş
Nefha = hava
Tenhâ = yalnız

Fâilârün fâilârün fâilârün
/ . / / / . / / / . / /