Merhaba; Bu küresel çağ yangınında, kavrulmuş yüreklere serpilen, taze gün safağında toplanmış, üzeri çiğ kaplanmış, bir avuç gül yaprağıdır şiir.Hayat savaşanların ganimetidir dostum! Ki; bu savaş kalıcı dostluklara, kopmayan kardeşliğe,unutulmaya yüz tutmuş insanlığa bir nebze ışık, bir nebze ateş, bir nebze insanlık sunma telaşıyla olmalıdır her vakit,Paylaştıkça azalırmış hüzünler,paylaştıkça artarmış mutluluklar, hayatı paylaşmak dileğimle....
Ben seni seninle sevdim
Seni sen yapan her halinle
Bazen kuytu bir liman oldun
Yüreğimle sığındığım
Bazen dalgalı bir deniz oldun
Sevdasıyla avunduğum
Zamanın aynasında
Kaybolduk
Düşlerin duldasına
Sığındığımızı da unuttuk
Bir var olduk bin yok olduk
Biz kimdik?
Bir yitik düş gezginiydik ikimiz
Senin düşlerin ebruli
Benim düşlerim
Hayatın karalarına inat maviydi
Dar zamanlarda hapsettik tüm güzellikleri
Seni anlatabilsem sana içimden geldiği gibi
Hesapsız kitapsız umarsız
İçimdeki çocuğun en sevinçli telaşıyla
Dışımdaki adamın sevabıyla günahıyla
Bu yorgun yüreği taşıyabilseydim sana
Beni anlarmısın? Anlamak istermisin beni?
Yalnızım tek başınayım odamda
Hatıralar bile avutmuyor artık
Bir tutam hasret kalmış zulamda
Neden her yer zifiri kadar karanlık
Kayıp bir ömrü içiyorum her gece
Yokluğuna hergece kar yağardı
Yokluğunu hiç bir şey ısıtamazdı
Soba başında yüreğim üşürdü
Yokluğun hasret hasret yanardı
Hiç bir şey beni avutamazdı
-
Burak Küçük
Tüm YorumlarYüreğine duygularına ve ellerinize sağlık
Sizin bir şair olmak isterdim